De bundel Kantelkracht is uitgebracht.
Hieronder als voorproefje het gedicht "Nataliteit".
Ik ga voor inclusief,
maar het hoeft niet vanzelf.
Iedereen mee, niet vanwege,
niet ondanks maar ongeacht zichzelf.
Als kind van mijn tijd,
als snel cognitief zeer verlicht.
Weet snel wat verwacht,
trek het inclusieve gezicht.
Maar daarna nog doorvoelen,
als je de tram door Zuid neemt,
als naïeveling voelt dan
diversiteit toch nog vreemd.
En ik durf ook te zeggen
hoe ik het vond voelen.
De eerste keer dat ik publiek
twee mannen zag zoenen.
Later in leven,
door reis en door gesprek,
door lezen en luisteren
is niets mij meer gek.
Ik weet nu pas echt
dat ik mezelf ken.
Dat ik, zoals ik dat zie,
"cultureel volwassen" ben.
Maar ik oordeel niemand
die staat aan de start.
En de spanning durft voelen,
tussen hoofd en het hart.
Het hoeft niet vanzelf,
maar neem van me aan,
het is echt veel mooier
om aan deze kant te staan.
Meer mooie mensen,
meer interessante gedachten,
nieuwe culturele invloeden,
en ongedefinieerde geslachten.
Ik ga voor inclusief,
maar het hoeft niet vanzelf.
Iedereen mee, niet vanwege,
niet ondanks maar ongeacht zichzelf.
En ik stel dan ook simpel,
bij die maatschappij,
als iedereen meetelt,
hoor ik ook erbij.
